دورهمی تمام نشدنی

همیشه مجازی برای من جای خوبی بوده

چون بی محابا حرف زدم

درد و دل کردم

از خستگیام و دلتنگیام گفتم

شاید خیلی ها گفتن ساده ای

زود باوری

یا هر چیز دیگه

ادم های زیادی تو این چند سال که فضای مجازی هستم باهاش صحبت کردم

خیلی هاشون با اینکه می دونستم دروغ میگن 

خالی می بندن یا هر چی 

فقط سکوت می کردم

و شنیدم که پشت سرم گفته بودن این خیلی ساده و زود باوره

اینکه کسی بهتون نمیگه چ ایراداتی دارین و یا از اینکه حرفی زدین باور کرد 

نشان از سادگیش نیست

شاید وانمود می کنه ک باورتون کرده

خیلی ها باورمو خراب کردن

خیلی دلم می خواد هر روز بیام بنویسمو و بنویسمو و بنویسم

تا کمی از التهابات درونم کم شه

نمیدونم

این وبلاگ چند سال دیگه هست

و یا حتی چند وقت دیگه متروکه میشه

ولی 

ادما نیاز دارن به حرف زدن

حرف زدن به ادم هایی ک گوش کنن ولی قضاوت نکنن

کسایی باشن که ارومت کنن ن اینکه بهت طعنه بزنن

کاش یه ادمی واقعی با این خصوصیات تو زندگیمون بود

حسین تنها کسیه ک انقدر دوسش دارم

ولی همین ادم باعث شده این روزها فکر کنم چقدر تنهام

فکر می کنه باید ازدواج کنم چون احساساتی هستم

ولی اینو فکر نمی کنه که من تنها با اونم که این حس رو دارم

من غرورمو سر دوست داشتنم با حسین گذاشتم

ولی کاش اونم ی ذره درک می کرد و .....

ولش

برم سراغ کارم ک خیلی عقبم

انقدر شبا دیر می خوابم روزا دیر بیدار میشم

که همه چی ریخته بهم